Ποιος θα διαφωνούσε; Αλλά δεν είναι όσο εύκολο όσο ακούγεται. Γιατί η επιτυχημένη “υπερ-εκπλήρωση” είναι στο μυαλό του αποδέκτη και όχι του “εκπληρωτή”.

Υπάρχει ένα αστείο για ένα κορίτσι και τον σκύλο της. Στέκεται από πάνω του και κλαίει:

“Μίλα, Μίλα!!!”

Και κάποια στιγμή, ο σκύλος την κοιτάει και της λέει, “Και τι να πω;”

Η απαίτηση να εκπληρώσουμε περισσότερα απ’ όσα υποσχόμαστε είναι κάτι σαν αυτό. Ναι ναι! κλαίμε. Αλλά τι θα πρέπει να κάνουμε;

Αν πουλάτε προϊόντα, δίνετε περισσότερα από αυτά για τα οποία πλήρωσαν; Αν προσφέρετε μία επιχειρηματική ευκαιρία, θα έπρεπε να κερδίζουν περισσότερα από αυτά που τους υποσχεθήκατε; Τι είναι η απροσδόκητη και ξεχωριστή προσωπική προσοχή και υπηρεσία; Την λαμβάνει κανείς; Ή μήπως κάποιοι; Και αν ο πελάτης δεν την εκτιμήσεις, τότε έχετε υπερ-εκπληρώσει ή όχι;

Αυτό που κάνει αυτό το “σλόγκαν” της “υπερ-εκπλήρωσης” δύσκολο είναι ότι το προσδιορίζει η αντίδραση του αποδέκτη και όχι του δότη (=διαφημιστή)

Υπερ-εκπλήρωση: Κάτι που όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρχει. Αλλά δύσκολο όταν κάποιος που δεν είναι ο δότης το προσδιορίζει.